تومور نخاعی؛ تهدیدی جدی برای سیستم عصبی مرکزی!

دستگاه عصبی مرکزی، یکی از پیچیده‌ترین و حساس‌ترین ساختارهای بدن است که مسئول کنترل تمامی فعالیت‌های حیاتی ماست. هرگونه اختلال در این دستگاه معمولاً به مشکلات جدی و غیر قابل جبرانی منجر می‌شود. یکی از خطرناک‌ترین این اختلالات، تومور نخاع است که در برخی موارد در ابتدا با علائم ساده‌ای مانند درد یا ضعف عضلانی آغاز می‌شود، اما به‌تدریج به معضلی جدی و تهدیدکننده برای زندگی تبدیل خواهد شد. در این مقاله، توضیح می‌دهیم که تومور نخاعی یا سرطان نخاع چیست؟ سپس به بررسی این بیماری مخرب و تهدیدات آن برای دستگاه عصبی مرکزی می‌پردازیم.

تومور نخاعی چیست؟

همان‌طور که در ابتدای مقاله توضیح دادیم، تومور نخاعی، به رشد غیرطبیعی سلول‌ها در ناحیه نخاع اشاره دارد که در دو نوع خوش‌خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) فرد را درگیر می‌کند. این تومورها اغلب در ستون فقرات، از گردن تا انتهای کمر رشد می‌کنند.

به دلیل حساسیت بالای نخاع، هر توموری که در این ناحیه ایجاد شود، احتمالا به فشردگی اعصاب و در نتیجه اختلالات شدید در حرکت و حس منجر می‌شود. به گفته پزشکان متخصص، تومور نخاعی به طور مستقیم بافت عصبی را تحت‌تأثیر قرار داده یا با فشردن آن، عملکرد آن را مختل می‎کند. جالب است بدانید برخی تومورهای نخاعی، به‌ویژه تومورهای بدخیم، نخاع را تحت‌فشار قرار می‌دهند یا فضای موجود برای اعصاب را کاهش می‌دهند. این شرایط ممکن است علائمی مشابه بیماری رادیکولوپاتی مانند درد و ضعف عضلانی را ایجاد کند.

انواع تومور نخاعی یا سرطان نخاع کدام‌اند؟

به نظر شما فرق تومور با سرطان چیست؟ در واقع به هر نوع برآمدگی غیرمعمول در بدن تومور می‌گویند که به دو نوع خوش‌خیم یا بدخیم شناخته می‌شود؛ اما سرطان از جنس تومور و همیشه بدخیم است و به نواحی مختلف بدن سرایت کرده و بافت‌های اندام داخلی را درگیر می‌کند.

اگر کنجکاو هستید بدانید فرق سرطان خوش خیم و بدخیم چیست؟ باید بگوییم فرق این دو در این است که سرطان‌های بدخیم به مجموعه‌ای از سلول‌های سرطانی گفته می‌شود؛ اما تومور خوش خیم، بر خلاف تومور بدخیم، سرطان نیست و به‌آهستگی رشد می‌کند و اگر کاملاً برداشته شود، رشد تومور متوقف می‌شود.

تومورهای نخاعی یا سرطان نخاع به سه دسته اصلی زیر تقسیم می‌شوند:

1. تومورهای داخل نخاعی (Intramedullary): این تومورها در داخل بافت نخاع رشد می‌کنند و به طور مستقیم اعصاب نخاعی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. این نوع تومور معمولاً بدخیم است و درمان آن پیچیده‌تر است
2. تومورهای خارج نخاعی (Extramedullary): این تومورها اغلب خوش خیم هستند و خارج از بافت نخاع رشد می‌کنند؛ اما گاهی با پیشرفت و بزرگ‌شدنشان ستون فقرات را تحت‌تأثیر قرار داده و درد زیادی را به فرد وارد می‌کند
3. تومورهای خارج استخوانی (Extradural): این نوع تومورها در خارج از ستون فقرات رشد می‌کنند و به بافت‌های دیگر نیز گسترش می‌یابند. تومورهای خارج استخوانی معمولاً بدخیم هستند و به استخوان‌های اطراف ستون فقرات حمله می‌کنند

برخی مواقع بیماران مبتلا به تومور کمر، تصور می‌کنند که دچار تومور نخاعی شده‌اند؛ برای اطلاع بیشتر این عزیزان، لازم است ذکر کنیم که تومور کمر به طور کلی به تومورهایی اشاره دارد که در ناحیه ستون فقرات یا کمر رشد می‌کنند. این تومورها شامل موارد زیرهستند:

• تومورهای نخاعی: این تومورها در خود نخاع یا در اطراف آن رشد می‌کنند و به دلیل فشار روی نخاع یا اعصاب، علائمی مانند درد، ضعف یا مشکلات حرکتی ایجاد می‌کنند

• تومورهای استخوانی: این تومورها در مهره‌های ستون فقرات (استخوان‌های کمر) رشد می‌کنند و به نخاع یا اعصاب فشار وارد می‌کنند

• متاستازهای سرطان: سرطان‌هایی که از سایر نقاط بدن به کمر منتقل می‌شوند و در ستون فقرات یا بافت‌های اطراف آن رشد می‌کنند

علائم تومور نخاعی

علائم تومور نخاع یا سرطان ستون فقرات که حتی گاهی با نام سرطان کمر نیز شناخته می‌شود، معمولاً بسته به محل تومور و اندازه آن متفاوت است. در ادامه این بخش مهم‌ترین علائم سرطان کمر و تومور نخاع را معرفی کرده‌ایم:

• درد: یکی از نخستین و شایع‌ترین علائم سرطان نخاع، درد مداوم در ناحیه ستون فقرات است که باگذشت زمان بدتر می‌شود که یکی از شایع‌ترین عوارض تومور نخاعی است
• ضعف عضلانی: ضعف در دست‌ها یا پاها به دلیل فشردگی اعصاب، از دیگر علائم سرطان ستون فقرات است که به‌تدریج باعث مشکلات حرکتی می‌شود
• اختلالات حسی: در بعضی‌اوقات بی‌ حسی پاها به دلیل تومور نخاعی اتفاق می‌افتد. همچنین فرد علایمی مثل سوزش یا گزگز در نواحی مختلف بدن را نیز تجربه می‌کند
• اختلال در عملکرد مثانه یا روده: تومورهای بزرگ‌تر ممکن است به دستگاه عصبی کنترل‌کننده مثانه و روده فشار وارد کرده و مشکلاتی مانند بی‌اختیاری یا یبوست را برای فرد ایجاد کنند
• ازدست‌دادن تعادل: به دلیل تأثیر تومور بر نخاع، فرد ممکن است تعادل خود را از دست بدهد و در انجام فعالیت‌های روزمره دچار مشکل شود

تشخیص تومور نخاعی

تشخیص تومور نخاعی معمولاً به‌وسیله مجموعه‌ای از معاینات بالینی، آزمایش خون و آزمودن‌های تصویربرداری انجام می‌شود. پزشکان به‌منظور تشخیص دقیق، از روش‌های مختلف زیر کمک می‌گیرند:

• معاینه فیزیکی و عصبی: پزشک در ابتدا بیمار را از نظر علائم جسمی و عصبی معاینه می‌کند. این معاینه شامل بررسی قدرت عضلات، رفلکس‌ها، احساسات و تعادل است. هرگونه ضعف عضلانی، بی‌حسی یا تغییر در واکنش‌ها ممکن است به وجود مشکل در نخاع اشاره کند
• تصویربرداری MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): این روش از دقیق‌ترین و بهترین روش‌های تشخیصی برای تومور نخاعی است. MRI به‌وضوح تصویر دقیقی از نخاع و تومور را ارائه می‌دهد و به پزشک کمک می‌کند که اندازه، محل و نوع تومور را تشخیص دهد. در روش تصویربرداری جزئیات بافت نرم به‌خوبی نشان داده می‌شود و کاربرد بالایی را در تشخیص تومورهای نخاعی دارد
• CT اسکن (توموگرافی رایانه‌ای): در برخی موارد، پزشکان از اسکن CT برای به‌دست‌آوردن تصاویر جزئی‌تر از استخوان‌ها و ساختارهای پیرامونی نخاع استفاده می‌کنند. این روش به‌خصوص برای تشخیص تومورهایی که به استخوان‌های ستون فقرات گسترش یافته‌اند، مفید است
• بیوپسی (نمونه‌برداری): اگر تصاویر MRI یا CT مشکوک به وجود تومور باشند، اغلب پزشک متخصص از بیوپسی استفاده می‌کند. در این روش، یک نمونه کوچک از بافت تومور را برمی‌دارد تا نوع سلول‌های تومور و خوش‌خیم یا بدخیم بودن آن مشخص شود
• میلوگرام: این روش تصویربرداری با استفاده از تزریق ماده حاجب به داخل مایع نخاعی انجام می‌شود و به تشخیص فشردگی اعصاب و تغییرات در نخاع کمک می‌کند. اگر MRI در دسترس نباشد یا به‌درستی تشخیص داده نشود، میلوگرام به‌عنوان یک روش جایگزین استفاده می‌شود

در برخی موارد پزشک ممکن است آزمایش خون را تجویز کند؛ درست است که این آزمایش مرسوم شناسایی سرطان نخاع نیست ولی در موارد خاص احتمال این آزمایش وجود دارد. پزشک با مشاهده افزایش سطح مارکرهای توموری که اغلب اولین نشانه سرطان در آزمایش خون است. هرچند مارکرهای توموری خاص برای تومورهای نخاعی به طور کلی شناسایی نشده‌اند، اما در برخی موارد، مارکرهای عمومی مانند سروتونین و CA 19-9 ممکن است در انواع خاصی از تومورها که می‌تواند به نخاع متاستاز کنند، افزایش یابند.

علت ابتلا به تومور نخاعی چیست؟

علت دقیق ابتلا به تومور نخاعی هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عواملی وجود دارند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:

• جهش‌های ژنتیکی: برخی از تومورهای نخاعی به دلیل تغییرات و جهش‌های ژنتیکی در سلول‌ها ایجاد می‌شوند. این تغییرات ممکن است باعث رشد غیرطبیعی سلول‌ها و تشکیل تومور شوند. برخی از این جهش‌ها احتمال دارد ارثی باشند و در خانواده‌هایی که سابقه سرطان دارند، بیشتر دیده شوند
• سندرم‌های ارثی: برخی افراد به دلیل داشتن بیماری‌های ژنتیکی خاص، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تومورهای نخاعی قرار دارند. یکی از این بیماری‌ها، نوروفیبروماتوز است که باعث ایجاد تومورهای متعدد در سراسر دستگاه عصبی می‌شود. سندرم‌های دیگری نیز مانند بیماری فون هیکل لیندا وجود دارند که خطر بروز تومور نخاعی را افزایش می‌دهند
• ضعف دستگاه ایمنی: افرادی که بیماری‌هایی مانند HIV دارند و یا از داروهای سرکوب‌کننده دستگاه ایمنی (مانند داروهای پس از پیوند عضو) استفاده می‌کنند، بیشتر دچار ضعف دستگاه ایمنی هستند و احتمال دارد که در معرض رشد تومورهای نخاعی قرار بگیرند. این تومورها معمولاً به دلیل عفونت‌های ویروسی مزمن یا آسیب به سلول‌های بدن شکل می‌گیرند
• قرارگیری در معرض اشعه: افرادی که درگذشته در معرض دوزهای بالای اشعه (مثل درمان‌های رادیوتراپی) قرار گرفته‌اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تومور نخاعی قرار می‌گیرند. اشعه به DNA سلول‌ها آسیب رسانده و باعث ایجاد تومور می‌شود
• علل ناشناخته: بسیاری از تومورهای نخاعی بدون هیچ‌گونه علت مشخصی ایجاد می‌شوند. حتی در مواردی که سابقه ژنتیکی یا عوامل محیطی وجود ندارد، تومورها به دلیل جهش‌های تصادفی در سلول‌ها ایجاد می‌شوند

روش‌ های درمان تومور نخاعی

درمان تومور نخاعی بستگی به نوع تومور (خوش‌خیم یا بدخیم)، محل قرارگیری آن در نخاع، اندازه تومور و وضعیت کلی سلامتی بیمار دارد. هدف اصلی درمان، کاهش فشار روی نخاع، جلوگیری از رشد تومور و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. هزینه درمان تومور نخاعی که متشکل از دارودرمانی، رادیوتراپی، شیمی‌درمانی و جراحی است، بسته به پزشک متخصص، مرکز درمانی، مرحله تومور، وضعیت بیمار و... تعیین می‌شود. ضمن اینکه باید بیمه بیمار هم بررسی شود که آیا هزینه‌های درمان را پوشش می‌دهد یا خیر.

البته لازم به ذکر است که تشخیص نوع بیماری و روش درمان آن توسط پزشک متخصص نیز در مقدار هزینه تفاوت ایجاد می‌کند. همچنین جالب است بدانید که فیزیوتراپی در ضایعه نخاعی نقشی بسیار مهم و مکمل در درمان و بهبود کیفیت زندگی بیمار دارد؛ ازاین‌رو بهتر است هزینه این روش درمانی را نیز در فهرست هزینه‌های درمانی تومور نخاعی قرار دهید.

دارو درمانی

دارودرمانی اغلب به‌عنوان بخشی از درمان حمایتی یا برای کنترل علائم بیماری استفاده می‌شود. بیشترین داروهایی که تجویز می‌شوند شامل موارد زیر است:

•  داروهای ضدالتهابی و مسکن‌ها: این داروها برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شوند. استروئیدها مانند دگزامتازون به کاهش التهاب در اطراف تومور و کاهش فشار بر نخاع کمک می‌کنند
•  داروهای ضدتشنج: اگر تومور باعث تشنج شده باشد، این داروها برای کنترل حملات تشنجی به بیمار تجویز می‌شوند
•  داروهای شیمی‌درمانی خوراکی: در برخی موارد، داروهای خوراکی ضدسرطان تجویز می‌شود تا رشد تومور را کند یا متوقف کند

رادیوتراپی

رادیوتراپی یکی از روش‌های متداول برای درمان انواع تومور نخاعی است، به‌ویژه برای تومورهای بدخیم یا در مواقعی که جراحی امکان‌پذیر نیست. در این روش، از پرتوهای پرانرژی مانند پرتوهای X برای تخریب سلول‌های سرطانی و کوچک‌کردن تومور استفاده می‌شود. رادیوتراپی معمولاً به‌عنوان درمان کمکی پس از جراحی نیز استفاده می‌شود تا هرگونه سلول سرطانی باقی‌مانده را نابود کند. این روش عوارضی مانند خستگی، ضعف و مشکلات پوستی در ناحیه درمان به همراه دارد.

پرتودرمانی

پرتودرمانی تومور نخاعی مشابه رادیوتراپی است؛ اما در برخی موارد به طور دقیق‌تری برنامه‌ریزی می‌شود تا تومورهای نخاعی که نزدیک به نواحی حساس قرار دارند، مورد هدف قرار گیرند. این روش با فنّاوری‌های پیشرفته‌تری انجام می‌شود که اجازه می‌دهد پرتوها بادقت بیشتری به سمت تومور هدایت شوند، درحالی‌که بافت‌های سالم اطراف کمتر تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. پزشکان از روش پرتودرمانی برای تومورهایی که به جراحی نیاز ندارند یا در مناطقی قرار دارند که عمل جراحی خطرناک است، استفاده می‌کنند.

شیمی درمانی

شیمی‌ درمانی تومور نخاعی شامل استفاده از داروهای ضدسرطان است که به‌صورت خوراکی یا تزریقی به بدن داده می‌شوند تا سلول‌های سرطانی را نابود کند یا رشد آن‌ها را متوقف کند. این روش معمولاً برای تومورهای بدخیم استفاده می‌شود، به‌ویژه زمانی که سرطان به دیگر نقاط بدن نیز گسترش‌ یافته است. شیمی‌ درمانی در برخی موارد به‌تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک درمان ترکیبی همراه با جراحی یا رادیوتراپی استفاده می‌شود. عوارض جانبی شیمی‌ درمانی شامل ریزش مو، تهوع، ضعف و کاهش سیستم ایمنی بدن است.

جراحی

در شرایط حاد جراحی جزو بهترین روش درمان تومور نخاعی است، به‌ویژه برای تومورهای خوش‌خیم که به جراحی پاسخ خوبی می‌دهند. هدف جراحی برداشتن کامل یا بخشی از تومور است تا فشار از روی نخاع کاهش یابد. در بسیاری از موارد، جراحی با کمک فنّاوری‌های مدرن و با استفاده از ریزبین‌های جراحی انجام می‌شود تا به اعصاب آسیب کمتری وارد شود.

• جراحی کامل: در صورت امکان، تمام تومور برداشته می‌شود
• جراحی بخشی: اگر تومور به بخش‌های حیاتی نخاع چسبیده باشد و برداشتن کامل آن خطرناک باشد، بخشی از تومور برداشته می‌شود و بقیه تومور با روش‌های دیگری مانند رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی درمان می‌شود

برخی از عوارض جراحی شامل آسیب به اعصاب، عفونت یا از دست دادن برخی از عملکردهای حرکتی باشد. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، جراحی به بهبود علائم و افزایش کیفیت زندگی کمک می‌کند. خوب است بدانید که فیزیوتراپی ضایعه نخاعی و سرطان نخاع نقشی بسیار مهم و مکمل در درمان و بهبود کیفیت زندگی بیمار دارد و پزشک متخصص این نوع روش درمان را نیز در کنار سایر روش‌ها پیشنهاد می‌دهد.

مراقبت‌ های بعد از جراحی سرطان نخاع

پس از جراحی تومور نخاعی، مراقبت‌های ویژه‌ای لازم است تا بهبودی بیمار به بهترین نحو صورت گیرد. این مراقبت‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

مراقبت از زخم جراحی: زخم جراحی باید به‌دقت تمیز و خشک نگه داشته شود تا از عفونت جلوگیری شود. پزشک متخصص ممکن است داروهای ضدعفونی‌کننده یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تجویز کند

• کنترل درد: پس از جراحی، بیمار اغلب دچار درد شدید شده و به همین خاطر داروهای مسکن یا ضدالتهاب برای کنترل درد تجویز می‌شود
• فیزیوتراپی: برای بهبود عملکرد حرکتی و تقویت عضلات پس از جراحی، فیزیوتراپی اهمیت زیادی دارد. در فیزیوتراپی از تمرینات تقویتی و تعادلی استفاده می‌شود
• مراقبت‌های روانی و عاطفی: معمولاً پس از جراحی، بیماران نیاز به حمایت روانی دارند. اضطراب، افسردگی و ترس از بازگشت سرطان، چالش‌های روانی هستند که برخی از بیماران تجربه می‌کنند
• پیشگیری از عفونت‌ها: عفونت ممکن است یکی از عوارض تومور نخاعی باشد. پزشکان در برخی موارد برای جلوگیری از عفونت‌ها، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند. علاوه بر این، رعایت نکات بهداشتی و کنترل دقیق شرایط زخم‌ها اهمیت زیادی دارد

دریافت نوبت از بهترین فیزیوتراپیست در کلینیک ارتوپدی پزشک اول

طول دوره نقاهت پس از جراحی تومور نخاعی چقدر است؟

طول دوره نقاهت پس از جراحی تومور نخاعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• اندازه و محل تومور: اگر تومور بزرگ باشد یا در ناحیه حساسی قرار داشته باشد، دوره نقاهت طولانی‌تر خواهد بود
• نوع جراحی: اگر جراحی پیچیده و همراه با برداشتن بخشی از نخاع باشد، بیمار به مدت بیشتری برای بهبودی نیاز خواهد داشت. به‌طورکلی، دوره نقاهت از چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد
• وضعیت کلی سلامتی بیمار: بیمارانی که از نظر جسمی سالم‌تر هستند، معمولاً سریع‌تر دوره درمان را طی می‌کنند
• نوع درمان‌های تکمیلی: پس از جراحی، درمان‌های تکمیلی از جمله رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی تجویز می‌شود که این امر باعث طولانی‌تر شدن دوره نقاهت می‌شود

به‌طورکلی، بازگشت کامل به فعالیت‌های عادی اغلب چندین ماه طول می‌کشد، اما برخی از بیماران زودتر بهبود پیدا می‌کنند و برخی دیگر نیاز به مراقبت طولانی‌تری نیاز دارند.

پیشگیری از ابتلا به تومور نخاعی

پیشگیری از تومور نخاعی به دلیل ماهیت پیچیده آن دشوار است، زیرا عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در ایجاد این بیماری دارند. بااین‌حال، برخی اقدامات زیر می‌توانند خطر ابتلا را کاهش دهند:

• حفظ سیستم ایمنی قوی: تغذیه سالم، ورزش منظم و اجتناب از مصرف سیگار و الکل، در تقویت سیستم ایمنی مؤثر است
• پرهیز از تماس با مواد شیمیایی مضر: قرارگرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی، آلودگی‌های محیطی یا مواد پرتوزا خطر ابتلا به تومورهای نخاعی را افزایش می‌دهد. همچنین استفاده از تجهیزات حفاظتی در محل کار و رعایت اصول ایمنی در سلامت بدن بسیار مهم است
• کاهش مواجهه با اشعه: افرادی که به دلیل بیماری‌های دیگر تحت رادیوتراپی قرار گرفته‌اند، به‌احتمال زیاد در معرض خطر بالاتری قرار می‌گیرند؛ بنابراین، باید رادیوتراپی را فقط زمانی انجام داد که ضرورت پزشکی داشته باشد
• کنترل و مدیریت بیماری‌های ژنتیکی: اگر فردی به بیماری‌های ارثی مانند نوروفیبروماتوز مبتلا باشد، باید تحت نظارت منظم پزشک قرار بگیرد. پیگیری مداوم این بیماری‌ها از رشد تومورهای نخاعی جلوگیری می‌کند

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

پزشکان بر این باورند که تشخیص به‌موقع و زودهنگام به طور قابل‌توجهی سبب پیشگیری از تومور نخاعی خواهد شد و روند درمان بهتر صورت می‌گیرد. اگر یکی از علائم زیر را تجربه کردید، بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:

• درد مداوم در ناحیه کمر یا گردن: دردی که به طور مداوم و بدون بهبود ادامه دارد، به‌ویژه اگر در شب بدتر شود
• ضعف یا بی‌حسی در دست‌ها یا پاها: اگر احساس سوزن‌سوزن‌شدن، بی‌حسی یا ضعف در اندام‌ها داشته باشید، این نشانه‌ها احتمالاً از فشردگی اعصاب ناشی از تومور باشد
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده: این علایم اغلب نشان‌دهنده فشردگی نخاع و آسیب‌های جدی به سیستم عصبی است
• مشکلات حرکتی یا از دست دادن تعادل: اگر در راه‌رفتن، بلندشدن یا انجام فعالیت‌های روزمره دچار مشکل شدید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید
• تشنج یا علائم عصبی جدید: هرگونه حمله تشنجی یا تغییرات ناگهانی در وضعیت عصبی ممکن است نشانه‌ای از رشد تومور باشد و نیاز به بررسی فوری دارد

طول عمر بیماران تومور نخاعی چقدر است؟

طول عمر بیماران تومور نخاعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• نوع تومور: تومورهای خوش‌خیم معمولاً قابل جراحی هستند و بیمارانی که این نوع تومور دارند، پس از جراحی شانس زیادی برای بهبودی کامل دارند. تومورهای بدخیم و سرطانی، به‌خصوص اگر به دیگر نقاط بدن سرایت کرده باشند، ممکن است به عمل جراحی پاسخ مثبت نشان ندهند
• محل و اندازه تومور: تومورهایی که در مناطق حساس نخاع قرار دارند بسیار بزرگ هستند و احتمالاً باعث آسیب‌های جدی‌تری به سیستم عصبی می‌شوند
• زمان تشخیص: تشخیص زودهنگام تومور، به‌خصوص در مراحل اولیه، به بیمار کمک می‌کند تا درمان‌های مؤثرتر و کم‌خطرتر انجام شود. تشخیص دیرهنگام در برخی مواقع به دلیل گسترش تومور به دیگر نقاط بدن، طول عمر را کوتاه‌تر می‌کند
• پاسخ به درمان: بیمارانی که به درمان‌هایی مانند جراحی، شیمی‌ درمانی و رادیوتراپی پاسخ مثبت می‌دهند، شانس بیشتری برای طول عمر بیشتر دارند

به‌طورکلی، برای تومورهای خوش‌خیم یا آن‌هایی که به‌موقع تشخیص داده می‌شوند، اغلب طول عمر بیماران بیشتر خواهد بود. اما در موارد پیشرفته‌تر خصوصا تومورهای بدخیم، طول عمر کمتر است و میانگین آن به چندین سال کاهش می‌یابد.

آیا تومور نخاعی منجر به مرگ می‌ شود؟

تومور نخاعی، به‌خصوص اگر بدخیم باشد، تهدید جدی برای زندگی بیمار است؛ اما این مسئله کاملاً به نوع تومور و مرحله پیشرفت آن بستگی دارد:

• تومورهای خوش‌خیم: این نوع تومورها به‌ندرت منجر به مرگ می‌شوند و با جراحی کامل برداشته می‌شوند و بیمار بهبود پیدا می‌کند
• تومورهای بدخیم: این نوع تومورها معمولاً رشد سریعی دارند و نواحی مختلف بدن منتقل می‌شوند. اگر تومور نخاعی به‌قدری رشد کند که باعث آسیب‌های جدی به نخاع شود، ممکن است منجر به مرگ شود. همچنین، عدم تشخیص به‌موقع و درمان‌های ناکافی خطر مرگ را افزایش می‌دهد
• عوارض ناشی از تومور: برخی عوارض مانند از دست دادن کنترل مثانه و روده، فلج شدن اندام‌ها و کاهش کیفیت زندگی نیز خطرات جدی ایجاد می‌کنند. در مواردی که تومور نخاعی به‌صورت گسترده پیشرفت کند، منجر به مرگ می‌شود، اما با درمان مناسب و مدیریت علائم، این احتمال کاهش می‌یابد

جمع‌بندی

در این مقاله بررسی کردیم که تومور نخاعی یا سرطان نخاع چیست؟ توضیح دادیم که این بیماری چه خوش‌خیم و چه بدخیم، متأسفانه تهدیدی جدی برای سیستم عصبی مرکزی است و نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد.

در مورد روش‌های درمانی؛ مانند جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی که بسته به نوع و مرحله تومور استفاده می‌شوند هم صحبت کردیم. توجه کنید که تشخیص زودهنگام و مراقبت‌های پس از درمان نقش مهمی در بهبود وضعیت بیمار و افزایش طول عمر دارد. از اینکه تا پایان این مقاله همراه ما بودید، صمیمانه سپاسگزاریم.