تاندونیت اکستانسور: درد دست و مچ دست شما از چیست؟

تاندونیت اکستانسور که در واقع به التهاب تاندون‌های اکستانسور دست اشاره دارد، یک اختلال شایع است. این بیماری معمولاً بر اثر حرکات تکراری و فشار مداوم بر تاندون‌های اکستانسور ایجاد شده و می‌تواند باعث درد و محدودیت در حرکت مچ و انگشتان شود. در این حالت، افراد معمولاً در انجام کارهای روزمره، همچون بلند کردن اشیاء یا حتی نوشتن، دچار مشکلاتی می‌شوند. علائم این عارضه شامل درد، تورم و حساسیت به لمس در طول تاندون‌ها است. درمان تاندونیت اکستانسور اغلب شامل روش‌هایی مانند استراحت، استفاده از آتل، فیزیوتراپی و گاهی تزریق داروی ضدالتهاب است و در صورت نیاز و عدم بهبود با روش‌های غیرجراحی، به درمان‌های جراحی نیز نیاز خواهد بود. خوشبختانه با مراجعه به متخصص دست می‌توان این عارضه را تشخیص داد و درمان کرد. با ما باشید تا در ادامه با این بیماری بیشتر آشنا شویم.

تاندونیت اکستانسور چیست؟

به طور کلی بیماری تاندون اکستانسور دست، التهاب تاندون‌های اکستانسوری است که معمولاً به علت فعالیت‌های تکراری یا افزایش بار روی تاندون‌ها ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند به‌ویژه در ورزشکاران و افرادی که به فعالیت‌هایی با فشار زیاد روی دست‌ها و پاها مشغول هستند، شایع‌تر باشد. علائم تاندونیت اکستانسور معمولاً شامل درد در ناحیه جلوی پا و دست، حساسیت به لمس و گاهی تورم است. همچنین در برخی موارد، فرد ممکن است احساس سفتی یا کاهش دامنه حرکتی کند که می‌تواند مانع انجام فعالیت‌های روزانه شود.

در موارد شدیدتر، تاندونیت اکستانسور می‌تواند به پارگی تاندون منجر شود. معمولاً علائم پارگی تاندون اکستانسور پا با درد شدید و ناگهانی، ضعف و ناتوانی در حرکت طبیعی پا و حتی کبودی در ناحیه آسیب‌دیده ظاهر می‌شود. برای درمان و جلوگیری از عوارض جدی‌تر، مراجعه به متخصص پا و معاینه دقیق ضروری است. متخصص پا می‌تواند با استفاده از روش‌های مختلف مانند فیزیوتراپی، تمرینات تقویتی یا در موارد شدید، جراحی به بهبودی بیماری شما کمک کند.

انواع تاندونیت اکستانسور

تاندونیت اکستانسور انواع مختلفی دارد که شامل تاندونیت دست، پا و انگشتان می‌شود. در تاندونیت اکستانسور پا، تاندون‌های ناحیه جلوی پا و مچ به علت فشار یا استفاده بیش از حد دچار التهاب می‌شوند که می‌تواند منجر به درد و تورم در این ناحیه شود. تاندونیت اکستانسور دست نیز شامل تاندون‌های مچ و انگشتان است که به دلیل حرکت‌های مکرر یا فشار شدید دچار آسیب می‌شوند و علائمی مانند درد و کاهش قدرت دست را به همراه دارند.

برای بهبود و ترمیم تاندون اکستانسور، مراجعه به متخصص ارتوپدی ضروری است. متخصص ارتوپدی ممکن است با ارائه روش‌های درمانی همچون استراحت، فیزیوتراپی، داروهای ضدالتهابی و در برخی موارد، جراحی به ترمیم و بازگشت عملکرد طبیعی تاندون کمک کند. این روش‌ها به بازیابی توانایی حرکتی و کاهش درد و التهاب کمک کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری می‌کنند.

علائم تاندونیت اکستانسور

علائم پارگی تاندون اکستانسور دست و پا شامل موارد زیر است:

• درد در جلوی پا یا روی دست که هنگام حرکت یا فشار بیشتر می‌شود.
• تورم و حساسیت به لمس در ناحیه آسیب‌دیده وجود دارد.
• سفتی و کاهش دامنه حرکتی که می‌تواند مانع از انجام حرکات طبیعی شود.
• ضعف عضلانی که باعث دشواری در حرکات خاص می‌شود.
• در برخی موارد گرما و قرمزی در ناحیه ملتهب مشاهده می‌شود.

علل تاندونیت اکستانسور

همان طور که پیش‌تر نیز بیان کردیم این بیماری اغلب به دلیل استفاده مکرر یا فشار بیش از حد روی تاندون‌ها ایجاد می‌شود. فعالیت‌هایی مانند دویدن، پیاده‌روی طولانی یا ورزش‌های سنگین می‌توانند باعث ایجاد فشار اضافی بر تاندون‌های اکستانسوری پا یا دست شوند. این فعالیت‌های تکراری به مرور زمان موجب تاندون‌ها را دچار التهاب و آسیب می‌کنند. علاوه بر این، عدم گرم کردن کافی قبل از ورزش و یا استفاده از کفش نامناسب نیز می‌تواند خطر تاندونیت اکستانسور پا و دست را افزایش دهد. عوامل دیگری مانند ضعف یا عدم تعادل عضلانی نیز می‌توانند موجب فشار نامناسب روی تاندون‌ها شوند.

در افراد مسن یا کسانی که دچار آسیب‌دیدگی‌های قبلی در ناحیه پا یا مچ هستند، این نوع آسیب‌دیدگی بیشتر رخ می‌دهد. همچنین برخی از بیماری‌ها مثل دیابت یا التهاب مفاصل نیز می‌توانند در ایجاد تاندونیت نقش داشته باشند. تاندون اکستانسور شست پا نیز یکی از تاندون‌های مهم در پا است که در حرکت و کنترل شست نقش کلیدی دارد. آسیب‌دیدگی یا التهاب در این تاندون می‌تواند باعث درد و محدودیت در حرکت شست شود. تاندونیت شست پا ممکن است به دلیل فشار مکرر یا وارد شدن ضربه مستقیم به این ناحیه ایجاد شود و برای ترمیم نیاز به استراحت، درمان‌های فیزیوتراپی و در صورت لزوم مشاوره با متخصص ارتوپدی دارد.

عوارض تاندونیت اکستانسور

بیماری اکستانسور در صورت عدم درمان می‌تواند به عوارض جدی منجر شود. این عوارض شامل پارگی تاندون، ضعف مزمن در ناحیه آسیب‌دیده و کاهش توانایی حرکت طبیعی است. تاندون‌های اکستانسور به دلیل التهاب طولانی‌مدت ممکن است ضعیف و مستعد پارگی شوند که در نتیجه فرد به درمان‌های پیچیده‌تری مانند جراحی نیاز داشته پیدا می‌کند. همچنین، عدم درمان به موقع می‌تواند منجر به تغییر در ساختار عضلات و تاندون‌ها شود که به ضعف مداوم و حتی درد مزمن منتهی می‌شود.

اگر هنوز هم برایتان سوال است که اکستانسور یعنی چه؟ باید بگوییم واژه اکستانسور به تاندون‌ها و عضلاتی گفته می‌شود که وظیفه باز کردن یا گسترش دادن یک عضو، مثل انگشتان دست یا پا را بر عهده دارند. این عضلات به خصوص در حرکات باز کردن انگشتان و بالا آوردن پا نقش کلیدی ایفا می‌کنند. در نتیجه، آسیب به تاندون‌های اکستانسور می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر حرکت‌های روزمره داشته باشد.

روش تشخیص تاندونیت اکستانسور

معمولاً تشخیص این عارضه با بررسی علائم و انجام معاینات فیزیکی توسط متخصص ارتوپدی صورت می‌گیرد. پزشک ابتدا با بررسی ناحیه درد، تورم، و حساسیت به لمس، سعی می‌کند محل دقیق التهاب را شناسایی کند. در ادامه، پزشک ممکن است از بیمار بخواهد که حرکات خاصی انجام دهد تا تاثیر درد و کاهش دامنه حرکتی را بسنجد.

برای تشخیص دقیق‌تر، روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی و MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) نیز ممکن است توصیه شود. سونوگرافی می‌تواند التهاب و آسیب‌های تاندون را نشان دهد و MRI نیز برای تشخیص هرگونه پارگی یا آسیب‌های عمیق‌تر در تاندون بسیار مفید است. در مواردی که تاندونیت به علت بیماری‌های زمینه‌ای مانند آرتریت رخ داده باشد، آزمایش خون نیز ممکن است انجام شود تا سایر علل التهابی شناسایی شوند.

راه‌ های درمان تاندونیت اکستانسور

درمان تاندونیت اکستانسور به نوع و شدت التهاب بستگی دارد و معمولاً با روش‌های غیرجراحی آغاز می‌شود. اولین قدم در درمان، استراحت دادن به ناحیه آسیب‌دیده است؛ کاهش یا توقف فعالیت‌هایی که باعث فشار روی تاندون می‌شوند به تسریع بهبودی کمک می‌کند. به‌علاوه، استفاده از یخ در ناحیه ملتهب می‌تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. معمولاً توصیه می‌شود که یخ را چندین بار در طول روز و هر بار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه استفاده کنید.

فیزیوتراپی نیز یکی از مهم‌ترین مراحل درمانی بوده و اغلب شامل تمرینات تقویتی و کششی برای کاهش التهاب و بهبود انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات اطراف تاندون است. این تمرینات تحت نظارت فیزیوتراپیست انجام می‌شوند و به بازیابی حرکات طبیعی و کاهش خطر عود بیماری کمک می‌کنند. در برخی موارد، کفش‌های طبی یا اسپلینت‌ها (آتل‌ها) برای کاهش فشار و اصلاح وضعیت پا پیشنهاد می‌شود.

اگر علائم با روش‌های غیرجراحی بهبود نیابند، درمان‌های پزشکی مثل تزریق کورتیکواستروئید یا حتی جراحی در موارد شدیدتر توصیه می‌شود. تزریق کورتیکواستروئید می‌تواند التهاب را سریعاً کاهش دهد، اما نباید زیاد تکرار شود چون ممکن است به تاندون آسیب برساند. جراحی نیز در صورت پارگی تاندون یا عدم پاسخ به سایر درمان‌ها انجام می‌شود. در این حالت، متخصص ارتوپدی تاندون آسیب‌دیده را ترمیم می‌کند تا عملکرد طبیعی بازگردد.

روش‌ های پیشگیری از تاندونیت اکستانسور

برای پیشگیری از این بیماری مهم‌ترین نکته تقویت و انعطاف‌پذیری عضلات و گرم کردن قبل از ورزش است. انجام تمرینات کششی و تقویتی به‌ویژه برای عضلات پا و مچ می‌تواند فشار روی تاندون‌ها را کاهش داده و از آسیب‌های ناشی از حرکات مکرر جلوگیری کند. همچنین، گرم کردن کافی پیش از فعالیت‌های ورزشی باعث افزایش جریان خون و آمادگی تاندون‌ها و عضلات برای حرکات شدیدتر می‌شود که به کاهش خطر التهاب و تاندونیت کمک می‌کند.

استفاده از کفش‌های مناسب و پرهیز از فعالیت‌های پرخطر نیز از جمله عوامل پیشگیرانه مهم هستند. کفش‌هایی که از پا به‌خوبی حمایت کنند و دارای کفی مناسب باشند، فشار کمتری روی تاندون‌ها وارد می‌کنند. همچنین، در صورت افزایش ناگهانی شدت تمرینات ورزشی، باید به بدن زمان کافی برای سازگاری داده شود. در نتیجه باید از انجام حرکات و تمریناتی که به‌طور مستقیم باعث فشار زیاد بر روی تاندون‌های اکستانسور می‌شوند، پرهیز کنید یا با فواصل منظم استراحت دهید تا از بروز التهاب و آسیب جلوگیری شود.

جمع‌بندی

در این مطلب علل و راه‌های درمان تاندونیت اکستانسور را شرح دادیم. در واقع اکستانسور یک بیماری شایع است که به التهاب تاندون‌های اکستانسوری پا و دست اشاره دارد و اغلب در اثر استفاده مکرر و فشار بیش از حد در این نواحی ایجاد می‌شود. علائم این بیماری شامل درد، تورم و محدودیت در دامنه حرکتی است که در صورت عدم درمان می‌تواند به عوارض جدی‌تری مانند پارگی تاندون منجر شود. تشخیص به‌موقع دارای اهمیت بسیاری بوده و درمان مناسب، شامل استراحت، فیزیوتراپی و در موارد شدیدتر جراحی برای بازگشت به عملکرد طبیعی است. توجه داشته باشید که پیشگیری از عود بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد. همچنین، با اتخاذ تدابیر پیشگیرانه نظیر گرم کردن قبل از ورزش، تقویت عضلات و استفاده از کفش‌های مناسب، می‌توان خطر ابتلا به تاندونیت اکستانسور را به طور قابل توجهی کاهش داد.